انگلستان و آمریکا یادگیری سازش با یکدیگر 1914-1865
آمریکا در زمان رکود اقتصادی 96-1873بودند. بن تیلمن ماجراجوی پاپولیست، که از یک چشم نابینا بود، در کارولینای جنوبی رهبر نهضت پوپولیست‌ها بود، و شعارش “آمریکا برای آمریکایی‌ها، محافظه‌کاران بریتانیایی و بریتانیایی‌ها جهنم که منافعشان را از دست بدهند”9 بود.
علامت واضحی که بریتانیا دیگر قصد به چالش کشیدن منافع آمریکا را نخواهد داشت، بر سر یک موضوع کوچک مرزی در ونزوئلا مشخص گردید. لااقل کوچک بودن موضوع از دید بریتانیا بود. سال‌ها ونزوئلا با بریتانیا بحث داشت بر روی مرزجنگی گوانای بریتانیا. ایالات متحده آمریکا در این مورد به یاد دکترین مونرو افتاد، و از آن نقل قول کرد، که هیچ قدرت اروپایی در امور قاره آمریکا دخالت نکند. در ماه جولای ۱۸۹۵ گروور کلیولند خواهان آن شد که دولت بریتانیا موضوع را باید به داوری بگذارد، و همچنین به نحو تحریک کننده ای اضافه کرد که “قاره آمریکا زیر نظر دولت کشور آمریکا می‌باشد”.10 لرد سالیسبوری، نخست وزیر بریتانیا، بر این عقیده و باور به موضوع برخورد کرد که یادداشت دولت آمریکا توخالی است، و تا چهار ماه به آن پاسخ نداد. زمانی هم که پاسخ داد دخالت آمریکا را مردود شمرد، بر اساس آنکه دکترین مونرو هیچ اساسی در حقوق بین الملل ندارد.
کلیولند، رئیس جمهور آمریکا که از این مردود ساختن موضوع توسط نخست وزیر بریتانیا بسیار عصبانی شده بود، در تاریخ ۱۷ ماه دسامبر ۱۸۹۵ پیام ویژه‌ای به کنگره فرستاد. وی اعلام
Related Posts:
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38