انگلستان و آمریکا یادگیری سازش با یکدیگر 1914-1865
کرد که آمریکا خودش به موضوع رسیدگی می‌کند. از آن به بعد هم، “وظیفه ایالات متحده آمریکا خواهد بود که با هر نوع قدرتی که در اختیارش دارد مقابله بکند با تجاوز به منافع آمریکا، و در این موضوع جلوی تلاش بریتانیا را جهت تغییر مرز خواهد گرفت”.11
برای چند روزی آمریکا درگیر تب جنگ شد. جمهوری‌خواه‌ها و دموکرات‌ها از رئیس جمهور حمایت کردند. بعضی‌ها صحبت از اشغال کانادا را کردند، آمریکایی‌های ایرلند الاصل به عنوان داوطلب صف کشیدند که در مقابل بریتانیایی‌های مورد تنفر بجنگند. سفیر بریتانیا به لندن گفت که “پیغام کلیولند در کنگره و بین عموم شرایط ذهنی جنجالی را ایجاد کرده است”.12 اما، در این میان یک دفعه وال استریت مرکز مالی نیویورک واکنش از خود نشان داد، و نرخ سهام سقوط کردند. کلیسا و مراکز مذهبی مخالفت خود را نسبت به جنگ نشان دادند، و نهایتاً دولت از این موضع عقب نشینی کرد. در لندن کابینه که حالا، درگیر بحران‌های بزرگ‌تری بود در جنوب آفریقا، به خاطر آنکه کایزر آلمان حمایت خود را از بوئرها نشان می‌داد، تمایل به پیگیری پاسخ شدید، و موضع تند سالزبوری به آمریکا را نداشت. اصل داوری بین المللی بر روی اختلاف با بی میلی پذیرفته شد.
سه سال طول کشید که نتیجه داوری اعلام گردد. داوری به اغلب ادعاهای بریتانیا رای داد، اما این موضوع اهمیت واقعی بحران ونزوئلا به شمار نمی‌رفت. موضوع اصلی این بود که سمت روابط انگلستان و آمریکا برای همیشه عوض شد. برخورد و خطر جنگ تهدیدات آن ذهن‌های دو طرف
Related Posts:
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38