بریتانیا و آمریکا تلاش جهت استقلال 1805-1620

اندازه طلا مورد قبول واقع شد و مرکز مالی لندن که اصطلاحاً به آن سیتی می گویند به عنوان منبع اصلی سرمایه‌گذاری جهان ظاهر شد. در همین حال آمریکا به عنوان یک به اصطلاح مستعمر اقتصادی بریتانیا باقی ماند. آمریکا استقلال خود را دریافت کرد، ولی همچنان از لحاظ اقتصادی نیازمند به بریتانیا ماند. چون بریتانیا ابرقدرت اقتصاد جهان بود، و در نتیجه آمریکا وابسته از لحاظ اقتصادی به بریتانیا باقی ماند. آمریکا هیچ صنعتی از خود نداشت. بیشتر مواد اولیه به بریتانیا می‌فروخت، و کالاهای تولید شده را از آن کشور در مقابل خریداری می‌کرد. بین 1820 تا 1860 تقریبا نیمی از صادرات آمریکا به بریتانیا رفت و چهل درصد از واردات آمریکا از بریتانیا بود. اغلب تجارت آمریکا از طرف بریتانیا حمایت مالی می‌شد، بانکهایی مانند Barings، که اغلب سرمایه را جهت ساخت و ساز سیستم حمل و نقل آمریکا مهیا ساخت، برای جاده‌ها، کانال‌ها، پل‌ها، مهم‌تر از همه راه آهن که مسیر و دروازه به غرب آمریکا را گشود.

علی رغم استقلال، ایالات متحده آمریکای جوان، در سایه بریتانیا زندگی می‌کرد. ضعف اقتصادی و نظامی آمریکا وی را به آن واداشت که سیاست خارجی با احتیاطی را در پیش گیرد. جرج واشنگتن، رئیس جمهور آمریکا در نطق خداحافظی 1796  هموطنانش اخطار داد که مراقب “نفوذ آرام، و زیرکانه خارجی ها” باشند. اروپا، واشنگتن ادامه داد، “یک سری اولویت در منافع خود دارد که برای ما کاملاً بی‌ربط می‌باشند؛ منظور واشنگتن قطع رابطه تجاری با کشورهای دیگر نبود. از طرف دیگر هم نمی‌گفت که باید اتحادهای موقتی در زمان بحران با کسی داشته باشیم”.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41