بریتانیا و آمریکا و جنگ جهانی اول تردید در ورود به جنگ 1917-1914

شد.” اما هنوز کشتی های دشمن درجا مورد حمله زیردریایی قرار می گرفتند. بعد از اینکه دو کشتی مجددا در دریای مانش در سپتامبر 1916 غرق شدند توسط آلمانی ها که حاوی مسافر آمریکایی هم بودند، ویلسون اخطار به آلمان داد که آمریکا با آن کشور قطع رابطه سیاسی و دیپلماتیکی خواهد کرد، مگر آنکه آلمان ضمانت بدهد که هیچ کشتی غیر جنگی را مورد حمله قرار نخواهد داد، و آن شب تمام کشتی های غیر جنگی را آلمان تضمین نماید. با بی میلی در 4 ماه مه دولت کایزر مورد را مورد تقبل قرار داد. این قول که ملقب به قول   ساسکس شده بود، به دید یک پیروزی دیپلماتیکی برای ویلسون محسوب می شد. در حالی که ایالات متحده آمریکا محکم در مقابل یو-بوت های آلمان ایستادگی می کرد، خود را بطور روزافزونی در شرایط غیر کنترل گره خوردن اقتصاد آمریکا با بریتانیا می دید، تا اواسط 1915 مرگانز هر هفته میلیون ها دلار خرج نیازهای جنگی بریتانیا می کرد، و علیرغم فروش انبوه سرمایه بریتانیا در ایالات متحده آمریکا ذخایر کاسته می شدند، و استرلینگ زیر فشار بود، بیش از بیست سنت افول کرد نسبت به نرخ رسمی 4 دلار و 86 سنت. در ماه سپتامبر 1915 دولت بریتانیا تصمیم گرفت که، نیم میلیارد دلار وام، که از طریق مرگانز بدست آمده بود، تنها راه حفظ تجارت حیاتی بریتانیا با آمریکا می بود.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30