بریتانیا و آمریکا و جنگ جهانی اول تردید در ورود به جنگ 1917-1914

در ماه های اول سال 1916، بنابراین، عملا بی طرفی آمریکا بطور روزافزون به طرف بریتانیا سنگین تر گردید. موضع محکم در مقابل زیردریایی های آلمان، وام دادن به بریتانیا و تجارت با آن کشور برای محموله های جنگی، همه آمریکا را به طرف متحدین کشید. اما، همزمان ویلسون احساس می کرد که، بطور روزافزون از اهداف بریتانیا دارد دور می شود. او خصوصا از دست لندن عصبانی بود، چرا که لندن جهت پایان دادن به جنگ همکاری نمی کرد.

در ماه فوریه 1916 مشاور ویلسون یرهنگ ادوارد هاوس، با وزیر امور خارجه بریتانیا که سر ادوارد گریی بود، به تفاهمی رسیده بود: وقتی بریتانیا و فرانسه احساس کردند که فرصت مناسب است، ویلسون پیشنهاد کنفرانس صلح خواهد داد که جنگ به پایان برسد. اگر آلمان نخواست که شرکت کند، یا شرایط را رد کرد، سپس، طبق تفاهم نامه هاوس-گریی، “ایالات متحده آمریکا احتمالا وارد جنگ در مقابل آلمان خواهد شد.”¹⁶ برای ویلسون این اولین قدم مهم برای مذاکرات صلح محسوب می شد. اما در لندن بدبینانه به موضوع نگاه می کردند.

نخست وزیر بریتانیا، اچ. اچ. اسکویت، مانند اکثر همکارانش پیشنهاد آمریکا را گمراه کننده و “مانور سیاسی سیاست داخلی آمریکا می شمردند،”¹⁷ که ویلسون

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30