بریتانیا و آمریکا و جنگ جهانی اول تردید در ورود به جنگ 1917-1914

شدند، از محاصره اقتصادی بریتانیا در دریاها، و قرار دادن شرکتهای آمریکایی در لیست سیاه، و بازجویی بسته های پستی و ارسال کالاهای خود توسط پست که مورد بازجویی بریتانیا قرار گیرند بسیار خشمگین شده بودند. در اواخر ماه جولای ویلسون به هاوس نوشت، “من باید اعتراف کنم که صبرم با بریتانیا دارد به آخر می رسد، همچنین صبرم با متحدین هم دارد به آخر می رسد. این حرکت لیست سیاه بریتانیا آخرین نقطه صبر من می باشد… من جدا می خواهم از کنگره درخواست کنم که اجازه دهد از دادن وام جلوگیری نمایم، به متحدین، و همچنین صادرات را به آنها متوقف گردد.”²¹ ویلسون، حالا، بسیار مصمم بود که صلح را بیاورد به میز مذاکره و توافق صلح بگیرد. در ماه نوامبر ویلسون با اکثریت محدودی برنده انتخابات مجدد ریاست جمهوری گردید، با شعار “اومارا از جنگ بیرون نگه داشت.” این مرتبه ویلسون تصمیم برآن گرفت که اول با لندن صحبت نکند:  شکست تفاهمنامه هاوس-گریی درسی شده بود که این مرتبه می خواست راه دیگری را در پیش گیرد. این دفعه او با هر دو طرف بی طرفانه رفتار می کند و سعی برآن داشت که کاملا موضع بی طرفی را حفظ نماید. سرهنگ هاوس از این موضوع خوش آیند نبود. او به ویلسون اخطار داد که اگر آلمان از پیشنهاد صلح استقبال نماید، و متحدان استقبال نکنند، ممکن است که پای آمریکا کم

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30