حزب محافظه‌کار و انتخابات عمومی 2015 بریتانیا
حرف محافظه‌کار آشکارا منافع خود را با منافع بریتانیا یکسان می‌بیند. به عبارت دیگر خود را «حزب طبیعی» بریتانیا یا محافظ آن می‌داند. چه در امور داخلی و چه در امور خارجی، ولی در اخص کلمه در امور خارجی حرف فوق درمورد حزب صدق می‌کند. در گذشته‌های دور این حزب خود را «حزب حافظ منافع بریتانیا در امپراتوری» می‌نامید؛ یا اصطلاحاً خود را «حزب امپراتوری» می‌نامید. وجه مشترک اکثر پیروان و اعضای حزب محافظه‌کار بریتانیا، و «شاخص احساسات» آنها «غرور» می‌باشد. برای محافظه‌کارهای بریتانیا دستاوردهای آن حزب جهت حفظ منافع و قدرت بریتانیا درطول تاریخ معاصر آن کشور عامل غرور آنها بوده است. محافظه‌کاران بریتانیایی خود را مسئول ایجاد پایه و اساس بزرگیِ ملت و کشور بریتانیا در عصر معاصر می‌دانند و خود را محافظ ارزش‌های کشور می‌نامند.(4) به عبارت دیگر وابستگی خاصی به سیاست خارجی آن کشور دارند. اگر در گذشته آنها خود را «حزب امپراتوری» می‌نامیدند، حال خود را «حزب سیاست خارجی» می‌نامند. همین امر اساساً باعث تمایز حزب در مقابل دیگر احزاب بریتانیا شده، که اکثراً، از دید محافظه‌کاران، سرگرم موضوعاتی از قبیل ملی کردن صنایع که کاملاً علیه منافع بریتانیاست، می‌باشند.
محافظه‌کاران بریتانیا دارای ایدئال‌های لیبرالی در تجارت آزاد می‌باشند. حزب محافظه‌کار همیشه به‌طور آشکار بنا به ایدئولوژی خود که در این مقاله به آن اشاره شد، وابستگی نزدیکی به امور اقتصادی بریتانیا داشته است. آنها منافع بریتانیا را در تجارت و در اخص کلمه تجارت آزاد می‌بینند. در هر دو نامی که محافظه‌کاران برای خود برگزیده‌اند، تجارت نقشی کلیدی و البته نهفته دارد. بنیان اقتصادی محافظه‌کاران برداشتن سدهای تجاری به نفع تجارت آزاد بین‌المللی است که توسط پارلمان بریتانیا در قرن نوزدهم و با الهام گرفتن از ایده تجارت آزاد آدام اسمیت صورت گرفت،(5) و تا امروز تداوم یافته و زیربنای سیاست داخلی و خارجی بریتانیا را شکل داده است. به عبارت دیگر، ملاحظات اقتصادی موتور محرک هماهنگی‌ها و سازش‌های ایدئولوژیکی نخبگان سیاسی حزب محافظه‌کار بریتانیا در روند تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد.
