ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

پس از چند روز گذراندن در فرانسه ویلسون وارد بندر دوور در انگلستان شد در بیست و ششم دسامبر. در مسیر وی از بندر دوور تا ایستگاه قطار که به لندن برود، دختر مدرسه ای ها وی را گل باران کردند. در ایستگاه راه آهن دوور قطار پادشاه ویلسون را به لندن برد که هنگام ورود به لندن مواجه شد با جشن و سرور. در لندن ویلسون و همسرش، ادیت، وارد بالکن کاخ باکینگهم شدند، همراه با جرج پنجم پادشاه انگلستان، و ملکه ماری که به ابراز احساسات بی سابقه مردم با دست تکان دادن پاسخ دهند. بنا به گفته یک دختر جوان انگلیسی که در بین جمعیت بود به نام ادیت سوور برتس، “همه شاد بودند و دست می‌زدند. ویلسون خوشبینانه صحبت می‌کرد. جهان رو به طرف امنیت برای دموکراسی می‌رفت و دیگر جنگی نخواهد بود، و صلح خواهد بود در آینده که همه را خوشحال و شاد نمود. ما همه خیلی جوان بودیم و آنچه را که شنیدیم و به ما گفتند را باور کردیم.” ^۱۷
این روزها روزهای خوشی بودند برای ویلسون. در زمان جنگ او متوسل شد به قسمت عظیمی از افکار رادیکال در بریتانیا، لیبرال، و حزب کارگر، که بسیار از کشت و کشتار ناراحت بودند، کشت و کشتاری که از دید آنها صورت می‌گرفتند برای یک جهان بهتر. استقبال پرهیجانی که از ویلسون در اروپا شد، به وی تاییدیه‌ای داد که فقط او به تنهایی سخن برای “توده مسکوت بشریت می‌گفت.” اقتصاددان، جان مییار کینز یکی از خوش آمد گویان لیبرال بود. کینز بعدها نوشت: “ویلسون از اقتدار اخلاقی و اعتباری برخوردار بود در جهان، که در تاریخ بی‌سابقه بوده است. ویلسون همچنین واقعیت‌های قدرت را کنترل می‌کرد. با در نظر گرفتن آنکه اروپا تکیه‌اش از لحاظ نیروی انسانی، غذا و پول بر روی آمریکا

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32