ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

ویلسون که “دیپلماسی باز بود” یک واقعیت ایجاد نمایند. پس جای تعجب نبود که برای اغلب شرکت کنندگان این کنفرانس به نظر بی‌نظم می‌رسید. دیپلمات بریتانیایی، هارولد نیکولاس این کنفرانس را تشبیه کرد به “اغتشاش در قفس طوطی‌ها”.^۲۳
اولین ماه کنفرانس را ویلسون از آن خود کرده بود. هدف اصلی او این بود که جامعه ملل را در صدر برنامه نگه دارد تا اینکه شکل گرفته شود، و اساس و بنیان آن ریخته شود. بعد از مذاکرات و مناظرات فشرده، یک پیش نویس توافقنامه صورت گرفت. برای اولین بار در تاریخ یک شورای بین‌المللی خواهد بود، که توسط قدرت‌های بزرگ هدایت آن به دست گرفته خواهد شد، ولی برای همه باز خواهد بود به شرط آنکه متعهد باشند به تحقق صلح و ثبات. اگر قلمرو هر کشوری به مخاطره درآید، اعضای دیگر جامعه به کمک آن دولت خواهند آمد، و تحریم‌های اقتصادی را به کار خواهند گرفت، و یا از نیروی نظامی استفاده خواهند کرد.
لوید جورج نسبت به شرط و شرایط آخری که استفاده از نیروی نظامی باشد شک داشت. به عبارت دیگر نسبت به عقلانیت و عملی بودن آن خوشبین نبود. به نظر وی بسیار خطرناک و ایده آالیستی بود، و اگر می‌خواست دقیقاً صورت گیرد، مسئولیت اجباری غیر ممکن برای قدرت‌های بزرگ ایجاد می‌کرد، مانند بریتانیا که مجبور می‌شد در همه اختلافات دخالت نماید. ترجیح وی از لحاظ سیاسی یک جامعه ملل شل و سست تر بهتر بود که اساس آن بر شورای عالی جنگ متحدین باشد چیزی که وی در سال ۱۹۱۷ به وجود آورد. چنین چیزی باعث می‌شد که مشاورت بین قدرت‌ها انجام گیرد بدون اینکه مجبور باشند وارد

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32