ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

با دشمن تجارت می کردند، و در دسامبر 1917 سفیر بریتانیا با عصبانیت به لندن گزارش داد: “لیست سیاه منتشر شده است و خیلی مفصل تر از لیست ما می باشد.”^۱

تمام سر و صداهای ضد لیبرالی مخالفت و عکس العمل بود در مقابل هر چیزی که آلمانی بود. در پیتزبورگ موسیقی بتوون ممنوع شده بود، و فریتز کرایسلر، ویولونیست مشهور از کنسرت دادن در آمریکا منع شد. در شهرهای متعدد آمریکا زبان آلمانی از برنامه درسی حذف گردید. یک پزشک وطن پرست در ماساچوستز گفت، “آلمانی ها از میکرب و امراض بدتر هستند.”
اغلب آمریکایی های آلمانی تبار وفادار بودند یا حداقل با احتیاط بودند. تعدادی ابراز احساسات شدید وطن پرستی خود را نشان دادند: کلوپ جرمنیا در جکسون ویل در ایالات فلوریدا، ساختمان کلوپ صد هزار دلاری خود را به صلیب سرخ آمریکا اهدا نمود. اما بخشی از آمریکا تا نزدیکهای جنگ داخلی آمد. حتی امروزه شهروندان قدیمی و کهنسال شهر نیو آلم، یک شهر کوچک در ایالت مینی سوتا، تابستان 1917 را نمی توانند فراموش کنند. پس از اعلان جنگ ویلسون سربازی را اجباری نمود. ترس از آنکه ممکن است فرستاده شوند به اروپا که با اجداد و هموطنان قدیمی خود بجنگند، جامعه آمریکائی-آلمانی تبار در نیو آلم دست به تظاهرات زدند و اجباری سازی رفتن به سربازی را مورد سوال از نظر قانونی قرار دادند. در تاریخ بیست و پنج جولای 1917 بیش از پنج هزار نفر بطرف شهرداری حرکت کردند، چند نطق ایراد شد در آنجا سپس پراکنده شدند. اصلا ماجرایی نشد، اما ظرف چند هفته رییس کمیسیون حفاظت عمومی مینی سوتا، دایره ای که تازه تاسیس هم شده بود

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32