ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

۱۹۱۸ جمهوری‌خواه ها اکثریت را در هر دو مجلس دارا بودند. این به آن معنا بود که دشمن اصلی ویلسون، هنری کابت لودج رئیس کمیته سیاست خارجی ثنا می‌باشد، و مسئول مدیریت بررسی و مطرح شدن معاهدها.
ویلسون اعضای کنگره را مورد سرزنش قرار داد. آنها را کوتاه فکر و کم ذهن خواند. ویلسون هیچ سیاستمدار جمهوری‌خواه را با خود به پاریس نبرده بود فکر می‌کرد که وی می‌تواند قرارداد مورد حمایت ثنا قرار دهد. اما در واشنگتن در فوریه او کشف کرد که عمق مخالفان تا چه حد می باشد. او مقدس ترین فرمان دیپلماسی آمریکا را که برمی گشت به جرج واشنگتن زیر پا می گذاشت، و آن این بود که آمریکا وارد اتحاد نشود و خود را گرفتار متحد بودن و متحد شدن نکند. ویلسون ظاهرا حق کنگره را نادیده می گرفت برای اعلان جنگ دادن، و آمریکا را متعهد می کرد که بطور اتوماتیک هر زمانی که جامعه ملل می خواست وارد عملیات جنگی شود. منشور جامعه ملل همچنین بنظر می رسیدکه دکترین مونرو را هم نادیده فرض کند. در دکترین مونرو گفته می‌شد که آمریکا حق خود می‌داند که هر قدرتی که از بیرون وارد قاره آمریکا شود، ایالات متحده با آن قدرت برخورد کند. به عبارت دیگر اگر قدرتی خارج از قاره آمریکا سعی کند که جایگاهی برای قدرت خود در قاره آمریکا پیدا کند، ایالات متحده حق برخورد با آن قدرت را به خود می‌دهد.
ویلسون از موقعیت خودش مطمئن بود. او به کنگره در حالی که هنوز در پاریس بود گزارش داد که، “مردم ایالات متحده آمریکا بدون شک طرفدار جامعه ملل با اکثریت زیاد می‌باشند. من این را با اعتمام کامل می‌توانم بگویم.”^۲۵ اما ثنا تحت تاثیر قرار نگرفت توسط

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32