ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

به سر می‌برد. شرایط اروپا در حالت آناشیستی بود قدرت‌های شکست خورده در شرایط اقتصادی بدی به سر می‌بردند. اما بازسازی و تغذیه جمعیت نمی‌توانست صورت گیرد تا رسماً قرارداد پایان جنگ امضا شود. در بیست و دوم ماه مارس سرهنگ هاوس در دفتر خاطرات خود نوشت: “دورانداز مرا خوشبین نمی‌سازد. سرعت ما بسیار آهسته هست. به نظر می‌رسد بحران‌ها در حال شکل گرفتن هستند. هر روز صحبت از نارضایتی به گوش می‌رسد. مردم صلح را می‌خواهند. بلشویکزم دارد سرعت می‌گیرد. مجارستان خود را واداده به فقر. ما فقط منتظر یک جرقه هستیم، یک روز این جرقه به وقوع می‌پیوندد.”^۲۷ لوید جورج و ویلسون با هم نسبت به احتمال روی دادن انقلاب بلشویکی در اروپا هم عقیده بودند. فشارها در پاریس برای سریع رسیدن به توافق زیاد شدند، و آن ویلسون که آنفولانزا حالا گرفته بود، که به اصطلاح جهان را پاره کرده بود، حالا مجبور بود که اکثر امتیازها را بدهد.
جهت رضایت بریتانیا و فرانسه ویلسون موافقت کرد که تا آنجایی که می‌شود از آلمان غرامت گرفته شود، حتی بیشتر از آنچه که اول پیشنهاد شده بود. پس از یک بحث دیگر با لوید جورج، ویلسون دیگر روی بریتانیا بر سر آزادی دریاها فشار نیاورد. برای رضایت کلامنسو، ویلسون، و لوید جورج موافقت کردند که به طور موقت راینلند را اشغال نمایند، برای مدت ۱۵ سال. آنها تضمین به فرانسه دادند که فرانسه از امنیت انگلستان و آمریکا برخوردار خواهد بود. اگر آلمان هوس تجاوز به فرانسه را می‌کرد، بریتانیا و آمریکا به کمک فرانسه خواهند رفت. این شاخص تاریخی برای دو کشور می‌شد که دیگر سیاست دوری از ایجاد اتحاد با قاره اروپا وجود نخواهد داشت. اما این همچنین بر خلاف اصول امنیت دسته

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32