ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

اوریل 1917 گفت که ایالات متحده یک قدرت وابسته خواهد بود، مستقل از متحدان که بتواند در چارچوب شرایط خودش صلح بکند در زمانی که خواهانش باشد. گرچه آنها باهم بودند در این لحظه، ویلسون متقاعد بود که ایالات متحده آمریکا و متحدان بطور اساسی اهداف جنگی متفاوتی داشتند. آمریکا خواهان صلح بود و یک نظم نوین جهانی که امپریالیزم، مسابقات تسلیحاتی، و اتحادهای نظامی دیگر به گذشته تعلق داشتند و نه حال، اما متحدان خواهان بدست آوردن قلمرو ارضی بودند، خواهان انتقام بودند، و خواهان غرامت جنگی برای صدمات که ایجاد شده بودند. اما ویلسون فکر می کرد که می تواند متحدان را مطیع سازد. وی در جولای 1917 نوشت: “انگلستان و فرانسه دیدگاه های مشابه نسبت به صلح ندارد که ما داریم. آنها دیدگاهشان نسبت به صلح با ما متفاوت است. وقتی جنگ به پایان برسد ما می توانیم آنها را مجبور کنیم که مثل ما فکر کنند، زیرا تا آن زمان بین چیزهای دیگر آنها از لحاظ مالی در دست ما خواهند بود.”^۳
ولی در سال 1917پایان جنگ خیلی دور به نظر می رسید. همانطوریکه فرمانده عالی آلمان انتظارش را می کشید، ایالات متحده در بسیج کردن آهسته بود. در آوریل 1917 تعداد سربازان ارتش حدود صد و ده هزار نفر بودند و درخواست رییس جمهور برای سربازی اجباری خیلی از شرایط سنتی متفاوت بود و یک صدمه دیگر بود به ارزش های آمریکایی. یک سناتور با تعجب گفت، “اینها را، این سربازان را قصد فرستادن به جنگ در اروپا دارید؟!”^۴ ثبت نام برای رفتن به سربازی اجباری و جنگ تا ماه ژوئن شروع نشد و تا پایان 1917 فقط صد و هفتاد و پنج هزار سرباز آمریکایی به اروپا رفته بودند.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32