ایالات متحده آمریکا و انگلستان پس از جنگ جهانی اول- پیروزی بدون صلح 1920-1917

یکی از سربازان به خاطر داشت، “بریتانیایی‌ها داشتند صبر خود را از دست می‌دادند. ما پی بردیم که داشتیم آخرین سربازها را از دست می‌دادیم.”^۹ بعد از فاجعه ماه مارس، کابینه وحشت زده شروع کرد که نیرو از صنایع مهمی مانند اسلحه سازی و معادن جمع آوری نماید. حتی کابینه فکر آن را کرد که از ایرلند سرباز وارد کند، اما رئیس دفتر مخصوص کابینه هشدار داد “که کار خطرناکی است، و مثل این است که از خود آلمان سرباز جذب شوند برای بریتانیا.”^۱۰ لوید جرج، و فرمانده کل قوای بریتانیا، سرداگلاس هیگ به شدت خواستار شدند که ایالات متحده تا آنجایی که ممکن هست نیروهای جنگی ارسال نماید، برای ادغام در مبارزات بریتانیا و فرانسه، زیرا واحدهای بریتانیایی و فرانسوی زیر فشار زیاد بودند. اما فرمانده قشون آمریکا، ژنرال جان پرشینگ، قصد نداشت از نیروهای خود به عنوان جایگزین برای متحدین استفاده نماید. او دستور را به این معنی تفسیر نمود که وی باید یک واحد جداگانه ارتش آمریکا در اروپا ایجاد نماید، که به طور کامل و مجهز گردد برای استفاده در عملیات برای وقت و زمانی که سیاست آمریکا صلاح بداند. هیگ شاکی بود که پرشینگ “ضرورت موضوع را به نظر نمی‌رسد که درک کند.”^۱۱ پرشینگ عجله نمی‌کرد، و از هدف خود هم منحرف نمی‌شد. زمانی که پنجمین و آخرین حمله آلمان در سال 1918 در اواسط جولای از بین رفت یک میلیون و ۲۰۰ هزار سرباز آمریکایی در فرانسه بودند اما هیچ کدام جنگ و عملیات ندیده بودند.
رفتار پرشینگ یک نمونه بارز از موقعیت وابسته آمریکا بود. ایالات متحده قدرت خود را وقتی به کار می‌گیرد، و به طریقی به کار می‌گیرد که خودش صلاح بداند، و نه

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32