بریتانیا و آمریکا تلاش جهت استقلال 1805-1620
یک سال بعد، در تابستان ۱۸۰۲، بریتانیا از بی‌طرفی بیرون آمد و به طور پوشیده از ایالات جنوبی ایالت متحده شروع به حمایت نمود. افکار بریتانیا نسبت به زخمی شدگان، و کشته شدگان در خلال این اولین جنگ مورن بسیار ناراحت بود، که یک نبرد هفت روزه 36000 زخمی و کشته از خود به جا گذاشت. پالمرستن، که توسط استقامت جنوبی‌ها تحت تاثیر قرار گرفته بود، به طور علنی مطرح کرد که، “آیا این زمان و لحظه‌ای است که بشود فکر کرد که یک نیت موفقیت آمیز میانجیگری بین طرفین می‌شوند انجام شود.”33 در طول دو ماه بعد دولت پالمرستن در صدد پیدا کردن راهی بود که به اتفاق فرانسه و روسیه که به خونریزی پایان داده شود، و راه صلح‌آمیزی پیدا شود که ایالت‌های آمریکایی تقسیم به دو بخش بشوند، از هم جدا گردند، یکی بخش ایالات شمالی، و یکی بخش ایالات جنوبی برده‌دار، که به بحث آنها پرداخته‌ایم، که اصطلاحاً به آنها Confederacy عطف می‌گردد.
اما حالا موج مخالف ایالات جنوبی برگشت. در سپتامبر ۱۸۶2، در نبرد انتینام، ارتش رابرت لی مجبور پایان دادن به اشغال و تجاوز شمال شد. در همان ماه آبراهام لینکلن اعلامیه ای صادر کرد مبنی بر آزادی بردگان. منافع عملی چنین تصمیمی این بود که هزارها برده می‌توانستند از زمین‌ها آزاد شوند، و بپیوندند به ارتش‌های اتحاد گرایان به عنوان راهنما، جاسوس، کارگر جاده ساز، و سرباز.
جنوب در حال عقب نشینی، و شمالی‌ها خود را از لحاظ اخلاقی در چشم جهان برتر می‌دانستند، دیگر در این شرایط صدایی از میانجیگری بریتانیا شنیده نمی‌شد. جنگ نهایتاً در آوریل ۱۸۶۵
Related Posts:
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41