بریتانیا و آمریکا تلاش جهت استقلال 1805-1620

اول آنکه مستعمرات، کاملا تحت توجه پادشاه اداره می شدند، نه بخاطر آنکه بریتانیا و پادشاه        می خواست نسبت به آنها دست و دلباز باشد، و کمک به آنها بکند، بلکه بخاطر آنکه الویت ها چیز دیگری بودند. تا زمانیکه مستعمرات بریتانیا در آمریکا مشکلی ایجاد نمی کردند، و دردسر برای بریتانیا ایجاد نمی کرد، و تقاضای مالی از وزارت دارایی بریتانیا نمی کردند، رفتار خودمختارانه آنها را بریتانیا تحمل می کرد. در نیمه اول قرن هجدهم بریتانیا بیشتر نگران و سرگرم حفظ امپراطوری خود در مقابل دو رقیب اروپایی خود بود، یعنی فرانسه و اسپانیا.

در زمانی که و در حالی که بریتانیا تنها مشغول مستعمره گرایی در سواحل شرق آمریکا بودند، فرانسوی‌ها بیشتر در غرب آمریکا فعال بودند. آنها سرگرم حمایت از تجارت پوست بودند، و با سرخپوستان برای مسیر تجارت خود متحد شده بودند، این از رود سنت لرنس گرفته بود تا گریت لیکس، و از داخل آبراه های رودخانه های اوهایو و میسی سیپی گرفته تا نیو اﹸرنینز. در زمان شروع جنگ هفت ساله (63-1756)- یا بقول آنچه در آمریکا گفته می شود، جنگ فرانسه و سرخپوستان- بریتانیایی های مستعمره گر در آمریکا به فرانسوی ها حمله کردند، زیرا فرانسوی‌ها جلو پیشرفت بریتانیایی‌ها به طرف غرب را گرفته بودند. یک سری از پیروزی‌های مکرر بریتانیا، از جمله پیروزی ژنرال جیمز و ولف در کوبک در سال ۱۷۵۹، کانادا را نه تنها مالکیتش را برای بریتانیا تضمین نمود، بلکه املاک فرانسه را در شرق میسی سیپی به زیر کنترل بریتانیا درآورد، قرارداد صلح پاریس 1763، بریتانیا را قدرت مسلط بر آمریکای شمالی ساخت، و نهایتاً این تضمین را بوجود آورد که بریتانیا، و نه فرانسه، خواهد بود که در شکل دهی آینده ایالات متحده آمریکا نفوذ و نقش خواهد داشت.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41