بریتانیا و آمریکا تلاش جهت استقلال 1805-1620

حتی در آن مقطع زمانی، اهمیت پیروزی بریتانیا آشکار بود. چهار سال پس از آنکه جنگ به پایان رسیده بود ادوارد گیبون بر روی تاریخ عظیم افول و سقوط امپراتوری رم خود داشت کار می‌کرد، و این کار را به زبان فرانسه انجام می داد، که عموما زبان تمدن محسوب می گشت. دیوید هیوم، فیلسوف اسکاتلندی، گیبون را از نوشتن کار خود به فرانسه تنقید و باز نمود، و اظهار داشت، “شرایط برای زبان فرانسه مقطعی است، اما موقعیت ما نه تنها در حال حاضر محکم می‌باشد، بلکه این موقعیت در آمریکای شمالی به طور روزافزون دارد گسترش، و استحکام می‌یابد، و زبان انگلیسی آینده و دوام محکمی را دارد در آمریکا پیدا می‌کند”.³ در سال ۱۷۷۰ ارزا استایلز، رئیس آینده کالج (دانشگاه) یل، محرمانه پیش بینی کرد که در آینده انگلیسی “زبان عادی اغلب مردم جهان خواهد شد، و زبانی خواهد بود که بیشتر از هر زبان دیگر در جهان تکلم می گردد، البته به غیر از زبان چینی”.⁴

موفقیت‌های بریتانیا در جنگ هفت ساله محدود به شمال آمریکا نمی شدند. نیروی دریایی فرانسه ناپدید گردیده شده بود، و مستعمرات آن کشور در هند توسط بریتانیا متصرف شده بودند. امپراتوری بریتانیا اندازه‌اش دو برابر شده بود، اما هزینه این تصرف و اداره آن کمرشکن بود برای بریتانیا. بدهی ملی بریتانیا به دو برابر قبل از سطح جنگ هفت ساله رسیده بود، یعنی ۱۳۰ میلیون پوند، به اضافه سود آن بدهی که هر سال ۴ میلیون پوند می‌بود که بایست تهیه شود. دیگر محلی برای مالیات گرفتن در بریتانیا باقی گذاشته نشده بود. در نتیجه نگاه بریتانیا این شد که مستعمرات

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41