بریتانیا و آمریکا و جنگ جهانی اول تردید در ورود به جنگ 1917-1914

شانس بیشتری برای برنده شدن در انتخابات بعدی ریاست جمهوری در آمریکا داشته باشد، که در ماه نوار در پیش بود. پیامد بیست ماه اخیر باعث محکم تر شدن موضع بریتانیا گردید. سفیر ایالات متحده آمریکا در لندن، والتر هاینز پییچ در ماه مه به هاوس ذکر کرد: “انگلیسی ها در این شرایط نقش میانجیگری را نمی توانند ببیند… این ارتش آلمان کاری کرده است که تا زمانی که در موضع قدرت است امنیتی در اروپا ایجاد نمی شود. این دیدگاه انگلیسی ها است. ارتش آلمان در بلژیک به راهبه ها  تجاوز نمود… طرح از بین بردن و غرق کردن لوسیتانیا را ریخت… هر کاری می کند.”¹⁸ بی تفاوتی ویلسون نسبت موضوع اخلاقی و ریسکی که در کار بود از دید لندن بسیار توهین آمیز قلمداد می شد.

اما عدم همکاری بریتانیا بر اساس تفاهم نامه هاوس-گریی ویلسون را هم به همان اندازه عصبانی و نا امید کرد. بنظر می رسد که بریتانیا حاضر است به هر قیمتی که شده است پیروز شود. یک هجوم تابستانه این موضوع را تایید نمود. در اول جولای، بعد از هفت روز، و پس از یک میلیون و پانصد هزار شلیک توپ، سیزده بخش ارتش بریتانیا وارد حمله به خط آلمان شدند. پس از دو ساعت بیست هزارسرباز کشته شدند. حتی، پییج، سفیر آمریکا در لندن که از طرفداران بریتانیا بود از این کشتار شاکی شده بود. او موضوع را مقایسه کرد با

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30