مناسبات انگلستان با شورای همکاری خلیج فارس (با تأکید بر مسایل ایران)
دیدگاه سِسیل که اتحاد با آمریکا بود، با این که همچون چرچیل از واژه ای استفاده نکرد، بر اساس مفهوم “زبان و میراث مشترک” بنا شده بود. نخبگان سیاسی انگلستان به آمریکا به دید ابر قدرت جدیدی نگاه می کردند که هنوز به بلوغ نرسیده است و فقط یک چیز با انگلستان مشترک دارد و آن دفاع در مقابل کمونیزم است. بوین وزیر امور خارجه انگلستان، بین سالهای 1951–1945، فعالانه طرفدار درگیر کردن آمریکا در دفاع در مقابل تجاوز کمونیزم بود. گرچه انگلستان می بایست آمریکا را در نقش رهبری می پذیرفت، ولی انگلستان ابتدا موفق به شکل گیری ناتو شد تا از این طریق منافع این کشور حفظ شود و آمریکا براساس معاهداتی، چند حوزه نفوذ انگلستان را مورد حمایت قرار دهد.
تا سال 1963 وقتی که مک میلان قدرت را از دست داد، انگلستان توانست برای دفاع از جهان آزاد، در مقابل نفوذ کمونیسم ها، با ایالات متحده آمریکا به طور موفقیت آمیزی کنار بیاید. با در نظر گرفتن منابع خود، انگلستان پایگاه هایش را که در زمان اعطای استقلال به مستعمرات در مناطقی مانند عدن، قبرس، جبل الطارق، هنگ کنگ و سنگاپور حفظ کرده بود، با آمریکا جهت بهره برداری از امکانات ناتو و نیز سایر معاهدات منطقه ای سهیم شد (در جنوب آسیا، سیتو، و در خاور میانه، سنتو).
انگلستان سرانجام موفق به پی ریزی سیاست “روابط خاص” با ایالات متحده آمریکا شد، این تحول نشان دهنده کنار آمدن های مهم نخبگان سیاسی انگلستان بود، که تا امروز، ادامه دارد.
امروزه انگلستان، همچنان آینده خود را در وابستگی به ایالات متحده می داند و “روابط خاص”با آن کشور، سیاستی است که هنوز ادامه دارد و این کشور گام به گام با ایالات متحده آمریکا و در پشت سر آن کشور حرکت می کند، مانند همکاری با ایالات متحده در خلیج فارس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، (موارد دیگر که خارج از موضوع این گزارش می باشند، همراهی انگلستان با ایالات متحده آمریکا در بحران بالکان در دهه 90 میلادی، جنگ اول عراق، جنگ در افغانستان بعد از حادثه 11 سپتامبر 2001 و جنگ عراق در سال 2003 میلادی را می توان نام برد.) و حضور فعلی آمریکا و انگلستان در خلیج فارس که ادامه روند همان همکاری پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، بین انگلستان و آمریکا که براساس سیاست “روابط خاص”بود می باشد.
شورای همکاری خلیج فارس زیر پوشش سیاست انگلستان در قبال منطقه خلیج فارس قرار می گیرد. جهت همکاری روابط انگلستان با شورای همکاری خلیج فارس، نخست باید سیاست انگلستان در قبال خلیج فارس مورد مطالعه قرار گیرد؛ زیرا سیاست انگلستان در خلیج فارس، پایه و اساس سیاست آن کشور در قبال شورای همکاری خلیج فارس می باشد. در پی بررسی سیاست انگلستان در خلیج فارس، روابط این کشور با شورای همکاری خلیج فارس – در قرن بیست و یکم – با تأکید بر مسایل ایران مورد بررسی قرار می گیرد.
