نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

تأثیر جنگ جهانی دوم، اما نقطه عطفی در تاریخ امپراطوری بریتانیا بود كه به آن اشاره در كتاب كردیم. بریتانیا سالم از جنگ بیرون آمد بین 1945- 1939، با امپراطوری خود، امّا به قیمت بسیار بالائی یا به بهای بسیار زیادی. دوره بعد از جنگ جهانی دوم یك جهان پرتحول جدید تقاضا، درخواستها و فشارها از اطراف مختلف بود. گر چه امپراطوری بریتانیا بعد از جنگ اول جهانی بزرگتر گردید و بریتانیا در مقابل آلمان برنده بیرون آمد، بریتانیا یك ششم ثروت خود را در آن جنگ از دست داد. ایالات متحده آمریكا، از طرف دیگر نه تنها به عنوان اختیار دهنده درآمد تا مقروض شونده بلكه همچنین به عنوان یك ملّتی كه نصف كالاهای جهان را تولید می كرد. این به خاطر جمعیت بزرگ آمریكا، اندازه كشور آمریكا و منابعی كه آمریكا بعد از استقلالش بدست آورده بود، كه همچنین نهایتاً برتری آمریكا را تضمین نمود. بعلاوه گر چه ملل امپراطوری در جریان جنگ جهانی اول همكاری مطلق نسبت به بریتانیا نشان داده بودند، برای مدتی، در واقع از اواخر قرن نوزدهم، حركتهای در حال رشد در راستای استقلال اقتصادی و سیاسی در بین آنها، بخصوص استرالیا، كانادا، ایرلند، نیوزیلند و آفریقای جنوبی شروع شده بودند. این در نتیجه توسعه اقتصادی خودشان بود كه نهایتاُ باعث آن شد بریتانیا اعطای كنترل قانونگذاری را به آنها واگذار نماید كه مسئول كنترل امور داخلی خود شوند، مانند سیاستهای مالی و تجاری كه تا اواخر قرن نوزدهم این روند تكمیل گردید.

بعد از به دست آوردن كنترل بر روی امور داخلی خود، كشورهای سفیدپوست امپراطوری یا دامینیون
(The White Dominions)، كه در قرن بیستم این اسم را به خود گرفتند، شروع به درخواست كنترل سیاسی بر روی امور خارجی خود كردند. همچنین، از اواخر قرن نوزدهم، هفدهم شروع به درخواست حاكمیت بیشتر برخود كرد، اول از لحاظ داخلی و سپس بر روی امور خارجی خود، اما نه به اندازه استرالیا، كانادا، ایرلند، نیوزیلند و آفریقای جنوبی كه درخواست كرده بودند. درخواست هند آن بود كه وی باید به طور مساوی و عادلانه مانند مستعمرات سفیدپوست مورد توجه بریتانیا قرار گیرد وعقب نیفتد. جنگ جهانی اول، ملی گرائی را در كشورهای سفیدپوست امپراطوری و هند قوت داد. شدت ملی گرائی در مستعمرات سفیدپوست به تعقیب جنگ 1918-1914 نهایتاً ختم شد، همانطوری كه قبلاً در كتاب اشاره شده، به قانون وستمینیستر 1931، استقلال كامل مستعمرات سفیدپوست بریتانیا رسمی گردید و بازار مشترك المنافع بریتانیا تشكیل گردید، زیرا آنها تصمیم گرفتند روابط خود را با بریتانیا حفظ نمایند. هند كه روند استقلال كشورهای سفیدپوست را مشاهده نمود، درخواست رفتار مساوی با كشورهای سفیدپوست از بریتانیا نمود، تا حدّی كه هیچ سیاستمدار بریتانیایی فكرش را هم نمی كرد.

This is a unique website which will require a more modern browser to work!

Please upgrade today!