نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

بریتانیا سعی كرد كه به وابستگی های امپراطوری خود را نگه دارد توسط ایجاد بازار مشترك المنافع مدرن در زمان روند استقلال دادن. بعد از آن، بریتانیا همچنین توانست عضو بازار مشترك اروپا گردد یا اتحادیه اروپای فعلی. ورود بریتانیا به بازار مشترك اروپا، یا اتحادیه اروپای فعلی، باعث تعهدات تجاری زیادی شده است، كه جهت آن كه عضو فعالی باشد، باید انجام وظیفه كند. در نتیجه، بریتانیا كمتر و كمتر درگیر وابستگیهای قدیم امپراطوری شده است با آن فعالیتهای تجاری اش و ملل بازار مشترك المنافع به طور روزافزونی راه خود را انتخاب كرده اند. اما، بریتانیا هنوز هم در اوایل قرن بیست و یكم نیاز به تحقق خود در اروپا دارد و نشان دادن علاقه در امور اروپا به عنوان یك قدرت اروپائی، كه بتواند اعتماد بنفس اروپا را جلب نماید، زیرا این به خاطر آن است كه در گذشته، بریتانیا تمایل داشت خود را از اروپا جدا سازد كه باعث آن شد كه اروپا و بریتانیا نسبت به یكدیگر احساس های بد و شك به یكدیگر داشته باشند. زمانی كه موقعیت بریتانیا در اروپا تحقق یابد، بریتانیا همیشه قادر است كه وابستگیهای قدیم را به بازار مشترك المنافع خود احیاء نماید. همانطوری كه قبلاً گفته شد، در قرن نوزدهم، بریتانیا به طور افزاینده ای با خارج از امپراطوری تجارت نمود، و تجار حتی راحت تر بودند كه حضور حوزه نفوذ بریتانیا كمتر و كمرنگ باشد. در حال حاضر، حضور كمرنگ وجود دارد زیرا هر كشور مستقل می باشد، اما، هنوز وابستگی های قدیم وجود دارند، توسط كمكهای مختلف برنامه های توسعه از طرف بریتانیا به ملل بازار مشترك المنافع، و آنكه آنها مزایا در حفظ وابستگی های قدیم و ملاقاتهای مرتب در كنفرانسهای بازار مشترك المنافع می بینند. همین آزادی در وابستگی است كه بازار مشترك المنافع بریتانیا را با هم نگه می دارد.

ایران هیچ وقت مستعمره بریتانیا به حساب نمی رفت ولی به علت تولید نفت و موقعیت استراتژیك آن در همسایگی با اتحاد جماهیر شوروی، برای بریتانیا از اهمیت بسیار حیاتی برخوردار بود. از دیدگاه بریتانیا ایران همچنان منطقه مهمی به شمارمی رفت، جهت حفظ منافع اقتصادی و بخصوص نفت آن كشور. لذا بریتانیا سعی می كرد روابط خود را با ایران، به روش های مختلف حفظ نماید، و الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران و عملكرد آن در قرن بیست و یكم بر آن اساس است. حفظ منافع در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم بر پایه و اساس الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی كه مورد بررسی در این كتاب قرار داده ایم می باشد كه در طول این فصل خواهیم دید. در این فصل مشاهده خواهیم كرد كه چطور آنچه را كه در این كتاب مورد بررسی قرار داده ایم، در قرن بیست و یكم الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی در قبال جمهوری اسلامی ایران خواهد بود، و چطور منافع خود را در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم حفظ خواهد كرد. به عبارت دیگر بر می گردیم به سؤال اصلی این فصل، چطور الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم عمل خواهد كرد؟

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173