نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

سیاست آتلانتیسی بریتانیا كه به آن اشاره كرده ایم، همچنان مانند گذشته در جریان می باشد و حضور خود را به عنوان مثال حال كه اوایل قرن بیست و یكم می باشد، در بحران بعد از جنگ عراق سال 2003 می باشد نشان می دهد.

در مورد آنكه چطور الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم عمل خواهد كرد، شواهد آغاز قرن بیست و یكم درباره سیاست آتلانتیسی بریتانیا ادامه سیاست آتلانتیسی حداقل اگر نه عقب تر، پس از پایان جنگ جهانی دوم، 1945، می باشد، پس این سیاست را بریتانیا برای درازمدت جا انداخته است.

سیاست آتلانتیسی بریتانیا، همچنان مانند گذشته، حال كه آغاز قرن بیست و یكم می باشد، در قبال جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد، و این الگوی عمل كرد تصمیم گیری در سیاست خارجی بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم می باشد.

بریتانیا هنوز در آغاز قرن بیست و یكم با ایالات متحده آمریكا حركت می كند مانند جنگ در افغانستان بعد از واقعه 11 سپتامبر سال 2001 میلادی، جنگ در عراق سال 2003 میلادی و بحران بعد از آن جنگ، بحران های خاورمیانه و جنگ داخلی سوریه.

الویت الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی بریتانیا و همچنین در قبال جمهوری اسلامی ایران در قرن بیست و یكم، طبق شواهد ارائه داده شده، به نظر می رسد كه هم گامی با ایالات متحده آمریكا باشد.

در قرن بیست و یكم مانند اواسط قرن بیستم، طبق شواهد ارائه داده شده در این كتاب هنوز بریتانیا حل مشكلات خود را در همكاری با آمریكا می بیند، این یك موضوع كلیدی در سیاست خارجی انگلستان طبق شواهد ارائه داده شده بود و هنوز هم ادامه دارد.

جهت تأمین و حفظ منافع بریتانیا دولتهای آن كشور در چارچوب سیاست “روابط خاص” بین بریتانیا و ایالات متحده آمریكا، در پایان قرن بیستم، و آغاز قرن بیست و یكم با ایده آتلانتیسی حركت می كنند. دولتهای بریتانیا در گفته و در عمل خود را متحد آمریكا نشان می دهند.

بریتانیا امروزه، همچنان آینده خود را در وابستگی به ایالات متحده می داند و “روابط خاص”با آن كشور، سیاستی است كه هنوز ادامه دارد و بریتانیا گام به گام با ایالات متحده و در پشت سر آن كشور حركت می كند. مانند سیاست همكاری با ایالات متحده پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، در قبال جمهوری اسلامی ایران از طریق حضور با ایالات متحده آمریكا در خلیج فارس كه ادامه روند همان همكاری قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بود، كه در چارچوب سیاست “روابط خاص” در كلّ محسوب می شود. همان روند همكاری بین بریتانیا و آمریكا بر اساس سیاست “روابط خاص” هنوز در آغاز قرن بیست و یكم در قبال جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد. زیرا بریتانیا، طبق بررسی های این كتاب، نهایتاً منافع خود را بر اساس سیاست “روابط خاص” بین بریتانیا و آمریكا می نگرد و در چارچوب آن سیاست، سیاست خارجی خود را بنا نهاده است.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173