نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟
“مدارس خصوصی از امکانات بخصوص علمی بسیار برتری برخوردارند. پسران از تعلیم و تربیت انفرادی، بیشتر برخوردارند.”[simple_tooltip content=’ibid., 239.’][ 8 ][/simple_tooltip] اغلب این پسران که به بهترین مدارس خصوصی وارد می شوند متعلق به رده بالای طبقه اجتماعی و اشرافیت می باشند. حداقل کاری که مدارس خصوصی قادر بوده اند انجام دهند، ادغام نخبگان بوده است، و این از طریق آشنا کردن آنها با یکدیگر بوده است. این آشنائی ها و تماس ها باعث بهتر شدن و پیشرفت در شغل نخبگان می شود و آنها را قادر می سازد تا از نفوذ بهتری در پستهائی که سرانجام به آنها می رسند، برخوردار باشند.
افرادی که به مدارس خصوصی مانند ایتُن، هَرو، وینچستر، راگبی، چارترهاس، مارلبرو، و بعداً به دانشگاه آکسفورد و کمبریج می روند، جایگاه های خود را در بخش های انحصاری اقتصاد پیدا می کنند. این بخش ها عبارتند از شرکتهای بزرگ، بانکها و شرکتهای بیمه در منطقه معروف مالی لندن (سیتی)، مجلس، دولت، ارتش و قوای شبه نظامی و قشرهای بالای وزارتخانه ها، در کلیسای انگلیگان، و حرفه وکالت و حقوقی و در سازمانها و آژانسهای مختلف، که فاصله را بین دولت و اقتصاد پر می کنند.
طبق تحلیل های سی.اس.ویلسن وتی. لاپتون در سال 1990، مدرسه ایتُن به تنهائی 30% از وزیران دولت محافظه کار، رؤسای بانک های بزرگ، رؤسای شرکت های بزرگ منطقه معروف مالی لندن (سیتی) و رؤسای شرکت های بیمه را تربیت کرده است یا به عبارت دیگر اینها محصول آن مدرسه بودند.”[simple_tooltip content=’ibid., p.243.’][ 9 ][/simple_tooltip] ایتُن، و پنج مدرسه دیگر که از نام آنها یاد شد، 5/2 و نیم از افرادی که در مصدر پستهائی که در بالا به آنها اشاره شد، را بیرون داده اند یا به عبارت دیگر از آن مدارس فارغ التحصیل شده اند. برای مثال، 30% فارغ التحصیلان مدرسه ایتُن درمصدر کار در دولت و سازمان های مختلف می باشند. این افراد »دارای چنان نفوذی می باشند که چندین برابر آن تعداد می باشد، علت آن، ارتباطات آنها است. آن فارغ التحصیلان که اینجا ذکر کردیم اطلاعات راجع به دیگر فارغ التحصیلان بانفوذ مدرسه ایتُن را به یکدیگر می دهند؛ که نتیجه آن نزدیک شدن بیشتر به یکدیگر می باشد، این باعث به انحصار درآوردن بخش اقتصادی، اجتماعی و سیاسی انگلستان می شود.”[simple_tooltip content=’J.SCOTT. The Upper Classes, Property and Privilege in Britain, (London: McMillan, 1992), p.166.’][ 10 ][/simple_tooltip]
ارتباط سیستم اعطای القاب و نشان با ارتقاء شغل وسیله مؤثری جهت کنترل هماهنگی نخبگان در بریتانیا است. برای مثال، “گر چه نشان فرمان امپراطوری بریتانیا (OBE) ،نشان طبیعی برای افرادی که در وزارتخانه ها کار می کنند، می باشد اما افرادی که در وزارت امور خارجه بریتانیا کار می کنند، یا کسانی که در کادر دیپلماتیکی بریتانیا هستند معمولاً نشان فرمان سَنت مایکل و جرج را دریافت می نمایند. نشان حکم امپراطوری بریتانیا (OBG) جهت ارتقاء مشاوران وزرا استفاده می گردد و به آنها اعطاء می گردد. معاونان وزرا معمولاً نشان حکم بات (KCB) را دریافت می نمایند.”[simple_tooltip content=’J.BLONDEL, op. cit., p44.’][ 11 ][/simple_tooltip]
کاری را که مدارس خصوصی و دانشگاه های باستانی مانند دانشگاه آکسفورد و کمبریج برای فرزندان نخبگان انجام می دهند، مجلس لردها هم برای افراد موفق که به سن بالا می رسند انجام می دهند. “مجلس لردها وظیفه اش بیشتر سمبلی می باشد؛ مجلس لردها نشانه آن است که هرم
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173