نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

حفظ روابط تاریخی مستعمرات سابق با بریتانیا یکی از پیروزی های دولت کارگری 51-1945 و به خصوص ارنست بوین، وزیر امور خارجه آن دولت بود. در سال 1950 در اولین گردهمایی وزرای امور خارجه به بازار مشترک المنافع در کلمبو پایتخت سریلانکا، ارنست بوین موفق شد که گرایش سوسیالیستی و ضد مستعمره گرایی حزب کارگر را با ملی گرایی بریتانیا از طریق مفهوم و واقعیت بازار مشترک المنافع ادغام نماید. بوین همیشه بر این باور بود که امپراطوری بریتانیا موجب خوشبختی مستعمراتش می شود، در نتیجه او در سال 1950 در کلمبو تعهد خود را با تشکیل موفقیت آمیز “طرح کلمبو” به اجرا گذاشت. بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی مستعمرات سابق از طریق برنامه کمکهای بریتانیا، باعث شد که این مستعمرات از طریق بازار مشترک المنافع مدرن که کمکهای مادی به همراه می آورد، روابط زمان گذشته را حفظ نماید. طرح کلمبو برای مستعمرات سابق بسیار جذاب به شمار می آمد، زیرا نه تنها موجب دریافت کمکهای اقتصادی می شد، بلکه همزمان باعث می شد که احساس کنند امپراطوری بریتانیا قبلاً هم برای آنها رفاه و خوشبختی آورده بود. بیست سال بعد، کمکهای بریتانیا به مستعمرات سابق به حدود 500 میلیون پوند رسید که بیشتر این مبلغ صرف مخابرات، آموزش و توسعه کشاورزی شد. (به ترتیب 78 میلیون پوند، 72 میلیون پوند و 60 میلیون پوند). همچنین می توان از یک رشته کمکهای انجام گرفته مانند ساختن جاده ها در نیجریه، ارائه ماشین آلات کشاورزی به کنیا، ساختن فرودگاه در کشورهای جزایر دریایی کارائیب و هند غربی و ساختن پایتخت جدید در هندوراس بریتانیا نام برد. این سرمایه گذاری نشانه حسن نیت سیاسی و اقتصادی بود. هدف از این عمل صرفاً تأمین منافع اقتصادی آینده نبود، بلکه در چارچوب وابستگی هایی بود که هنوز ادامه داشت. بین تمامی اعضای بازار مشترک المنافع یک وابستگی فرهنگی مستمر به بریتانیا وجود دارد و آن استفاده از زبان انگلیسی می باشد. در دهه 60 میلادی حدود سیصد میلیون نفر به زبان انگلیسی به عنوان زبان نخست خود صحبت می کردند که حدود ششصد میلیون نفر این زبان را می توانستند تا حدی مورد استفاده قرار دهند و آن را درک نمایند. انگلیسی، زبان جهانی شده بود و در تجارت، دیپلماسی، علم ، هوانوردی، ورزش و دانش مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین به خاطر حضور ایالات متحده آمریکا به عنوان یک قدرت اصلی در صحنه جهانی، زبان انگلیسی در مطبوعات، رسانه های گروهی و سینما هم بیشتر گسترش یافت.

بنگاه توسعه بازار مشترک المنافع، همتای بریتانیایی طرح مارشال که برای بازار مشترک المنافع در نظر گرفته شده بود، بر ملاحظات بسیار قوی و حساس مبتنی بود. هدف این بود که نقش تجاری و مالی بریتانیادر مستعمرات سابق حفظ شود و در نتیجه موقعیت اقتصادی و سیاسی بریتانیا به عنوان یک قدمت جهانی حفظ گردد. در این زمان، دولت کارگری قاطعانه بر این باور بود که موقعیت بریتانیا به عنوان یک قدرت جهانی باید حفظ شود. بنابراین این دولت توانست گرایش سوسیالیستی خود را با سیاستهای حزب محافظه کار بریتانیا که آشکارا از سیاستهای امپریالیستی و گسترش امپراطوری بریتانیا حمایت می کرد ادغام کند. این امر به خاطر آن بود که دیدگاه حزب کارگر نسبت به حفظ منافع بریتانیا در زمانی که در قدرت بود، با دیدگاه آن دسته از افراد حزب محافظه کار که چرچیل نزدیک بودند همسویی داشت.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173