نخبگان سياسی بریتانیا، ایران یک سرمایه استراتژیک حیاتی و خلیج فارس: یک عصر جدید؟

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران مجدداً دولت كارگری در بریتانیا در قدرت قرار دارد. سیاست دولت كارگری بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران بر اساس الگوی مطالعه موردی، می باشد كه در این فصل انجام گرفت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران دولت كارگری بریتانیا در قدرت بود. در سالهای آخر رژیم شاه سیل دلارهای نفتی پس از افزایش بهای نفت به ایران سرازیر شده بود. حجم مبادلات بازرگانی بین ایران و بریتانیا از یك میلیارد استرلینگ، به استثنای خرید اسلحه گذشته بود. بریتانیا در سالهای آخر رژیم شاه سعی در:

الف- افزایش صادرات و فروش هر چه بیشتر كالاهای بریتانیایی به ایران را داشت.
ب- فروش جنگ افزارهای كلان بریتانیایی از قبیل تانكهای چیفتن و اسكوپیون كه به سفارش ایران در بریتانیا ساخته می شد و نیز ناوهای جنگی به ایران را داشتند.
ج- تشویق شركتهای تجاری بریتانیا كه قصد بازاریابی یا مشاركت در امور صنعتی و خدماتی ایران را داشتند.^{[simple_tooltip content=’The Economist Atlas, The shap of The World Today, Published by the Economist Books, Hutchinson, 1989, London, p.384.’][ 51 ][/simple_tooltip]}

در خلال سالهای 78- 1977 میلادی انگلستان مقام چهارم را در واردات و مقام پنجم را در صادرات ایران داشت و سفارت بریتانیا در تهران بیشتر فعالیت خود را صرف گسترش بازرگانی بین دو كشور می كرد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تمایلات از طرف دولت بریتانیا در راستای ادامه همان روند گسترش بازرگانی بین بریتانیا و جمهوری اسلامی ایران و برقراری مناسبات در راستای همان اهداف گسترش بازرگانی قبل از انقلاب اسلامی بود.

از آنجائی كه الگوی تصمیم گیری در سیاست خارجی بریتانیا در جهت حفظ منافع آن كشور به سبب ضعف اقتصادی و سیاست دفاعی بریتانیا طبق آنچه كه در فصل دوم گفته شد همكاری با ایالات متحده آمریكا بود، بناچار سیاست خارجی حزب كارگر بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران، نیز شبیه دیدگاه ایالات متحده شد.

به عبارت دیگر سیاست همكاری حزب كارگر بریتانیا كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران هنوز در قدرت بود، با ایالات متحده آمریكا در قبال جمهوری اسلامی ایران و رهبری آمریكا، ادامه سیاست “روابط خاص” بین انگلستان و آمریكا بود كه در فصل قبل مورد بررسی قرار دادیم.

البته در فصل قبل نیز ذكر شد كه روابط بریتانیا با جمهوری اسلامی ایران مانند مناسبات ایالات متحده با ایران ضعیف نشد و از بین نرفت. زیرا همانطور كه در فصل قبل گفته شد به دلیل شرایط اقتصادی خود بریتانیا بیشتر متمایل به برقراری مناسبات با جمهوری اسلامی ایران یا ادامه همان روند گسترش بازرگانی بین بریتانیا و ایران قبل از انقلاب اسلامی بود. اما به سبب ضعف اقتصادی و سیاست دفاعی بریتانیا، همكاری با ایالات متحده آمریكا در قبال جمهوری اسلامی ایران و رهبری آمریكا، یا ادامه سیاسیت “روابط خاص” بین انگلستان و آمریكا از دید دولت كارگری بریتانیا در قبال جمهوری اسلامی ایران مقدم شمرده شد.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173